دروازو کڙڪيو،
ٺڪ ٺڪ ٺڪ ٺڪ ٺڪ
سارنگ :ڪير آهي؟
جواب آيو؛سنڌ
دروازو کُليو،
۽ سنڌ پنهنجا سمورا درد
ڏک سور صدما تڪليفون
اچي سارنگ کي ٻڌائڻ لڳي،
آخر ۾ سنڌ چيو؛
افسوس آهي مونکي ،
اوهان جي زندگي تي ،
اوهان اڃان سُتا پيا آهيو.
۽ سنڌ واپس پنهنجا سڀ سور پنهنجي من اندر سانڍي
هلي وئي.
سارنگ دروازو بند ڪري
وري وڃي سمهڻ لاء پلنگ تي ليٽيو.
فقير عابد ديشي
پياري دوست ڊاڪٽر عبدالحفيظ لغاري جو جواب جيڪو فيس بوڪ تي ڏنو هئائين
ٺڪ ٺڪ ٺڪ ٺڪ ٺڪ
سارنگ :ڪير آهي؟
جواب آيو؛سنڌ
دروازو کُليو،
۽ سنڌ پنهنجا سمورا درد
ڏک سور صدما تڪليفون
اچي سارنگ کي ٻڌائڻ لڳي،
آخر ۾ سنڌ چيو؛
افسوس آهي مونکي ،
اوهان جي زندگي تي ،
اوهان اڃان سُتا پيا آهيو.
۽ سنڌ واپس پنهنجا سڀ سور پنهنجي من اندر سانڍي
هلي وئي.
سارنگ دروازو بند ڪري
وري وڃي سمهڻ لاء پلنگ تي ليٽيو.
فقير عابد ديشي
پياري دوست ڊاڪٽر عبدالحفيظ لغاري جو جواب جيڪو فيس بوڪ تي ڏنو هئائين
سنڌ هلي وئي ته سارنگ سوچيو
مون کان سنڌ سُمهڻ جي وجه ته پُڇي ڪانه.
هي ٻاهر رات جي راند، محروميون حق تلفيون، خودڪشيون ۽ سارنگ سُتل
بلڪل عجيب . . . .عجيب ڇا بلڪه قومي جُرم ڄوڳي ننڊ آخر ڇو؟
سنڌ مون کي پورو وقت نه ڏِنو. . . .نه ته ٻُڌايانس ها ته مون کي ايڏي ننڊ ڇو آهي؟
ڇو تنهنجي گهڙي کن هلي اچڻ تي به منهنجي ننڊ نه ٽُٽي
ڇو ته؛
آئون جنهن قوم جو فرد آهيان تنهن ۾ ٽِن قسمن جا ماڻهو آهن
هڪڙا اُهي جيڪي پڙهيا لکيا سمجهه ٻُجهه وارا پر مقصد
رُڳو اهو ته ٻه ويلا ماني جو بلو ٿي وڃي ۽ رهڻ لاءِ ڇت ملي پئي
اهي حُڪمرانن جي اڄن وڃڻ کان لا تعلق
ٻيا اُهي جيڪ حُڪمرانن جي اچڻ ۽ وڃڻ جا ذميدار پر لا شعور
بس ابن ڏاڏن کان وؤٽ جو حق روايتي طور ڏبو
ٽيان ڪي ٿورا مون (سارنگ) جهڙا
جيڪي جيڪو چاهين ٿا اهو ڪو به نه ٿو چاهي
پوءِ بس ساهه جو سڳو ٽُٽڻ تائين ننڊ ۽ بس ننڊ!
مون کان سنڌ سُمهڻ جي وجه ته پُڇي ڪانه.
هي ٻاهر رات جي راند، محروميون حق تلفيون، خودڪشيون ۽ سارنگ سُتل
بلڪل عجيب . . . .عجيب ڇا بلڪه قومي جُرم ڄوڳي ننڊ آخر ڇو؟
سنڌ مون کي پورو وقت نه ڏِنو. . . .نه ته ٻُڌايانس ها ته مون کي ايڏي ننڊ ڇو آهي؟
ڇو تنهنجي گهڙي کن هلي اچڻ تي به منهنجي ننڊ نه ٽُٽي
ڇو ته؛
آئون جنهن قوم جو فرد آهيان تنهن ۾ ٽِن قسمن جا ماڻهو آهن
هڪڙا اُهي جيڪي پڙهيا لکيا سمجهه ٻُجهه وارا پر مقصد
رُڳو اهو ته ٻه ويلا ماني جو بلو ٿي وڃي ۽ رهڻ لاءِ ڇت ملي پئي
اهي حُڪمرانن جي اڄن وڃڻ کان لا تعلق
ٻيا اُهي جيڪ حُڪمرانن جي اچڻ ۽ وڃڻ جا ذميدار پر لا شعور
بس ابن ڏاڏن کان وؤٽ جو حق روايتي طور ڏبو
ٽيان ڪي ٿورا مون (سارنگ) جهڙا
جيڪي جيڪو چاهين ٿا اهو ڪو به نه ٿو چاهي
پوءِ بس ساهه جو سڳو ٽُٽڻ تائين ننڊ ۽ بس ننڊ!